هنگام ماشینکاری قطعات برایماشینکاری CNC هوافضادر کاربردها، فاکتورهای زیادی مانند شکل، وزن و دوام قطعه باید در نظر گرفته شود. این عوامل بر ارزش پرواز هواپیما تأثیر می گذارد. برای سال‌ها، ماده انتخابی برای کاربردهای هوافضا، آلیاژهای آلومینیوم بوده است. با این حال، در هواپیماهای جت مدرن، تنها 20 درصد از ساختار را تشکیل می دهد.
با این حال، استفاده از مواد کامپوزیتی مانند پلیمرهای تقویت شده با کربن و لانه زنبوری در صنعت هوافضای مدرن به دلیل تقاضا برای هواپیماهای سبک وزن رو به افزایش است. در سال‌های اخیر، سازندگان هوافضا شروع به تحقیق در مورد جایگزین‌هایی برای آلیاژهای آلومینیوم کرده‌اند که یکی از آنها فولاد ضد زنگ درجه یک هواپیما است. استفاده از این فولاد ضد زنگ در قطعات جدید هواپیما افزایش یافته است. این مقاله کاربردها و تفاوت های آلیاژ آلومینیوم و فولاد ضد زنگ در هواپیماهای مدرن را توضیح می دهد.
ماشینکاری CNC هوافضاقطعات آلیاژ آلومینیوم برای کاربردها
آلومینیوم یک ماده نسبتا سبک است که وزن آن تقریباً 2.7 گرم بر سانتی متر مکعب (گرم بر سانتی متر مکعب) است. اگرچه آلومینیوم سبکتر و ارزانتر از فولاد ضد زنگ است، اما به اندازه فولاد ضد زنگ در برابر خوردگی مقاوم و مقاوم نیست. فولاد ضد زنگ از نظر دوام و استحکام نسبت به آلومینیوم برتری دارد.
اگرچه استفاده از آلیاژهای آلومینیوم در بسیاری از جنبه ها کاهش یافته استماشینکاری CNC هوافضاتولید، آلیاژهای آلومینیوم هنوز به طور گسترده در هواپیماهای مدرن استفاده می شود. آلومینیوم یک ماده قوی و سبک برای بسیاری از مصارف خاص باقی می ماند. به دلیل شکل پذیری بالا، پردازش آن آسان است و در مقایسه با بسیاری از مواد کامپوزیتی یا تیتانیوم نسبتاً ارزان است. همچنین می توان آن را با آلیاژ کردن آن با سایر فلزات مانند مس، منیزیم، منگنز و روی یا با عملیات سرد یا حرارتی تقویت کرد. هنگامی که آلومینیوم در معرض هوا قرار می گیرد، پیوندهای اکسیداسیون شیمیایی محکم آلومینیوم را از محیط جدا می کند. این ویژگی آن را بسیار مقاوم در برابر خوردگی می کند.
